فربد جوجو، پسر مامان

این یعنی اینکه هیچ کس با من بازی نمی کنه. همش میخواهی یکی باهات بازی کنه پس این همه اسباب بازی رو برای چی خریدم آخه پس کی میخواهی با اونا بازی کنی . وقتی این جمله رو می گی بدجوری دلم می سوزه و میام باهات بازی می کنم تو هم خوب راهشو یاد گرفتی وروجک. ...

یکمی تازگی ها  خودت با اسباب بازی هات بازی می کنی البته طبق معمول همه اونهایی که دم دستته رو می ریزی توی کامیون و هز جا که مستقر بشی کامیون رو هم با خودت می کشی موقع صبحانه و نهار کنار میز نهارخوری موقع تلوزیون دیدن کنار مبل موقع خواب کنارتختت . یه چند باری دیدم که به اسباب بازیهات شخصیت می دی و برای خودت یه داستانی رو بازی می کنی اولی داستانی رو که ازت شنیدم و یا خیال پردازی که داشتی باهاش بازی می کردی اینکه 2 تا از ماشین ها رو گرفته بودی تو دستات و از زبون هر کدوم حرف می زدی اینکه یکه ازماشین ها سی داشت و رفت یه گوشه ای سی کرد و گفت اگه سی بزنم مامان دعوام می کنه و بعد اون یکی اخ داشت و رفت اخ کرد . خیلی برام جالب بود. یکی از آرزوها...

یه سرویس تخت و کمد جدید برات گرفتیم و گذاشتیم تو اتاقت . از همون شب رفتی تو اتاق خودت خوابیدی و کوچکترین وسیله از ما رو از اتاقت انداختی بیرون که اینجا اتاق منه . به راحتی خودت خواستی که از ما جدا بشی البته موقع خواب من باید پیشت بخوابم و هر وقت از خواب بیدار می شی سراغم رو میگیری و میگی پیشم بخواب .ما هم تختی که تو اتاق خودمون بود رو جمع کردیم و بردیم گذاشتیم توی انباری . قربون پسرم برم که حس میکنه بزرگ شده . اولین شبی که رفتی تو اتاقت و پیشمون نبودی من و بابا انگاری یه چیزی رو گم کردیم و یه حس بدی داشتیم بابات که همش میگفت برو بیارش پیش خودمون .واسه خاطر همینه که همیشه میگم برات زن نمی گیرم . ...

 کشتی ما رو از بس گفتی که بریم هواپینگا سوار شم . بلاخره یک روز دایی مهدی تو و محمد علی رو برد سوار هواپیما کرد و شدی کمک خلبان . بعدش هم کلی گلایه کردی که چرا پرواز نکرد .       ...

خدا رو شکر خیلی حرف زدنت بهتر شده . البته خیلی از کلمات رو هنوز من می فهمم که چی می گی ولی جمله سازیت بهتر شده مثلا : قبلا می گفتم : خواب دارم نه ولی الان می گی: خواب ننانم قبلا می گفتی : سی دارم نه الان می گی : سی ننانم  وقتی من می گم بیاهواپینگا بازی میگی هواپینگا نه هواپیما  

یعنی کشتی ما رو با این برج میلاد . هر کسی رو می بینی و یا زنگ میزنه بهش میگی که بیا بریم برج میلاد ، تا از خونه میریم بیرون برج رو می بینی و یک سره می گی برج میلاد . قربونش برم این برج هم که از همه جای تهران معلومه. چند روز پیش یکی از دوستان پیشنهاد کرد که روی برج میلاد چادر بکشیم تا از دست تو راحت بشیم. یه بار تو تابستون رفتیم پارک ارم ، رفتن همانا و دیوانه کردن ما همانا. تا مدت ها قشقرق به پا می کردی که پارک ارم پارک ارم ، و دیگه ای پارک های کوچیک رو قبول نداشتی .  

خبر رسید که برج میلاد جشنواره ماه رمضان برپاست . با خاله ستیلا و دنیا رفتیم برج میلاد . چه خبر بود یه عالمه سرگرمی برا بچه ها، بازارچه خیریه ، نمایش های مختلف ، خلاصه اینکه کلی آدم اونجا بودند اما تو از همون اولش گفتی بریم برج میلاد همش هم نگاه میکردی و می گفتی که بزرگگگگگگگگگه . رفتیم توی برج ، تو طبقات که بودیم می رفتی کنار شیشه ، پایین و چراغ ها و اتوبان و ... رو نگاه می کردی. تو محوطه هم کلی آتیش سوزوندی خلاصه اینکه ساعت 12 شب هم گذشته بود که با هزار کلک تونستیم از اونجا بیاریمت بیرون ، مگه دل می کندی ؟   از شتر می ترسیدی و اصلا جلو نمی رفتی . ...